10. La Tuna de Derecho de Santiago de Compostela

La Tuna de Derecho jest to grupa muzyczna stworzona wiele lat temu przez studentów Wydziału Prawa w Santiago de Compostela. Występuje w każdy wieczór, od maja do października, na Plaza del Obradorio. Przez dwie godziny śpiewają zarówno pieśni swoje, jak i tradycyjne z Galicji, Hiszpanii i Ameryki Południowej. Cały zespół liczy prawie 30 osób, ale pod arkadami Pazo de Raxoi występuje tylko grupa 5 do 7 muzyków. Nagrali 2 płyty które można kupić podczas ich występów.

Według miejscowej historiografii, początki Tuna de Derecho leżą  miedzy pierwszą a drugą połową XX wieku, powstałego w wyniku nadmiernego wdychania „gas ribeiro” przez kilkunastu młodych studentów, dla których główną pasją było wywoływanie zawałów serca wśród grona pedagogicznego oraz granie na dziwnych i oryginalnych cytrach sprowadzonych z dalekiego Cipango. Bardzo szybko zyskali sławę dzięki swoim walorom muzycznym, psotnemu, szczęśliwemu i beztroskiemu życiu oraz oczywiście szczególnemu przepisowi na minoga z rzepą. Ich eskapady i przygody są niezapomniane, zdobywające wiele zaszczytów, a przede wszystkim tysiące kobiecych komplementów.

Gas ribeiro

„Gas ribeiro” jest popularnym określeniem nieleżakowanego wina białego lub czerwonego, aromatycznego, ale o kwaśnym smaku, wytwarzanego w regionie winiarskim Ribeiro w Galicji.

Tuna de Derecho

Tuna de Derecho, czyli po polsku Prawo Tuńczyka, jest to nazwa stowarzyszeń kulturalnych studentów Wydziałów Prawa na uniwersytetach w całej Hiszpanii. Pierwsze powstało na Uniwersytecie w Madrycie już w XVI wieku. Co roku kolejno każdy uniwersytecki Wydział Prawa organizuje konkurs zespołów Tuna de Derecho. Ostatnia, dwudziesta siódma edycja konkursu Prawa Tuńczyków odbyła się w Madrycie w dniach 25 i 26 października. Wzięło w nim udział 12 zespołów „tuńczyków” , w tym jeden kobiecy założony w 1991 roku.

Na początku zespoły składały się ze studentów, którzy z powodu ograniczonych zasobów musieli śpiewać, lub grać, przemieszczając się z miejsca na miejsce, aby zarobić na życie, lub po prostu zapłacić za podróż do domu gdy nadejdą wakacje. Stąd czynność tą określono specyficznym czasownikiem „tunar”, co można przetłumaczyć jako „biegający tuńczyk”, czyli osobę, której część życia stanowi włóczęga połączona z zabawą i śpiewem.

Ubiór członka zespołu to świat symboliki i tradycji, a także powód do dumy. Składa się z z typowej XVI wiecznej peleryny, koszuli, rajstop, bryczesów, butów. Kiedy grupy „tuna” zaczęły powstawać na innych wydziałach do stroju wprowadzono szarfy, które identyfikują każdego tuńczyka po jej kolorze, w zależności od wydziału, do którego należy. W ten sposób prawnicy mają czerwone, medycy żółte, a architekci białe. 

Czarne peleryny są pełne wstążek i kolorowych naszywek przedstawiających podróże i miłości. Naszywki mówią o miejscach, w których byli (Szwajcaria, Stany Zjednoczone, Argentyna, Chile, Brazylia, Paragwaj...itd.), a wstążki zwisające z ich peleryn reprezentują „kawałki serc, które zostały skradzione”. Te kolorowe wstążki zawierają małe dedykacje napisane przez przyjaciół, dziewczyny, matki itp.

Tuna de Derecho płyty

DUSZA LLANERA
KOMPOSTELOWY TUŃCZYK   
GUANTANAMERA           
CAŁUJ MNIE DUŻO RAZY         
ADELITA     
LALKA CHANTADA        
FONSECA    
NIE LUBIĘ WINA  
SANTIAGO APOSTOL      
DO RIANXEIRA    
CARRASCOSA       
BOŻE NARODZENIE        
SŁODKIE NIEBO   
W MOIM STARYM SAN JUAN   
POŻEGNANIE Z LLANERA        
NA VEIRA DO MAR         
 

RONDALA  
WSTĄŻKI MOJEJ PELERYNY    
DUSZA, SERCE I ŻYCIE  
DWA PUNKTY       
DZISIAJ TU JESTEM         
ISA KANARIA       
SREBRZYSTA NOC          
CZELO         
OCZY HISZPANII  
STUDENT PORTUGALSKI          
IDĘ DO LUDZI       
BLUSZCZ    
NARANJITAI          
BIKINA        
CHCĘ BYĆ TWOIM CIENIEM